تبادل لینک هوشمند 
قلم را آغشته به خون دل می کنم و با خط سرخ می نویسم.
می نویسم از دلی که قرنها خون است. از دلی که قرنها داغدار است.
می نویسم از کسی که خلوتش را داغ کربلا آتش زده،
از کسی که نجوایش « الهی بحق الحسین » است،
از کسی که صبح تا شب خون میگرید. آري از غریب دشت حجاز مینویسم ...
از خیمه نشیسن دل زهراي غریب ...
از مهدي (عجل الله تعالي فرجه)
غریب فاطمه سلام الله علیها
از سکوت خيس،
از اشکش،
از گلوي پر از بغضش،
از شال مشکيش،
از « امن يجيب » خواندنش،
از وا عما و يا ابالفضل گفتنش،
از تنهايي شب هايش در دل صحرا و کوه ها،
از غروب روزهايش با غم و درد،
از جمعه شب هايش در کربلا.
مهدي جان!
اي آقاي خوبم،
سخت است حتي تصور دردت در يک ثانيه.
نمي دانم چه مي کشي وقتي در عالم ملکوت و معنا شاهد مصائب کربلايي،
نمي دانم چه مي کشي وقتي سر بريده حسين را بر نيزه مي بيني،
نمي دانم چه مي کشي وقتي بي تابي هاي عمه ات زينب را حس مي کني،
نمي دانم چه مي کشي وقتي درد و دل عمه ي سه ساله ات رقيه را مي شنوي ...
اي به قربان صبر ايوب گونه ات،
چه مي کشي وقتي که خون پاک علي اصغر را بر دستان به آسمان گشوده حسين مي بيني؟
آقا جان ذره اي از بي تابيت را حس کرده ام
و تمام قطره هاي خون دلم به جوش آمده است،
و حالا مي فهمم حق با توست
اگر گفته اي شب تا صبح بر مصائب کربلا مي گريي،
حق با توست وقتي که به انتقام خون خدا با نغمه يا لثارات الحسين بر مي خيزي.
به اميد روزي که فرياد « انا الحق » لرزه بر اندام همه ظالمان نا حق اندازد.
و با ظهورت در کربلا گريه و کنيم و سينه بزنيم...!
می نویسم از دلی که قرنها خون است. از دلی که قرنها داغدار است.
می نویسم از کسی که خلوتش را داغ کربلا آتش زده،
از کسی که نجوایش « الهی بحق الحسین » است،
از کسی که صبح تا شب خون میگرید. آري از غریب دشت حجاز مینویسم ...
از خیمه نشیسن دل زهراي غریب ...
از مهدي (عجل الله تعالي فرجه)
غریب فاطمه سلام الله علیها
از سکوت خيس،
از اشکش،
از گلوي پر از بغضش،
از شال مشکيش،
از « امن يجيب » خواندنش،
از وا عما و يا ابالفضل گفتنش،
از تنهايي شب هايش در دل صحرا و کوه ها،
از غروب روزهايش با غم و درد،
از جمعه شب هايش در کربلا.
مهدي جان!
اي آقاي خوبم،
سخت است حتي تصور دردت در يک ثانيه.
نمي دانم چه مي کشي وقتي در عالم ملکوت و معنا شاهد مصائب کربلايي،
نمي دانم چه مي کشي وقتي سر بريده حسين را بر نيزه مي بيني،
نمي دانم چه مي کشي وقتي بي تابي هاي عمه ات زينب را حس مي کني،
نمي دانم چه مي کشي وقتي درد و دل عمه ي سه ساله ات رقيه را مي شنوي ...
اي به قربان صبر ايوب گونه ات،
چه مي کشي وقتي که خون پاک علي اصغر را بر دستان به آسمان گشوده حسين مي بيني؟
آقا جان ذره اي از بي تابيت را حس کرده ام
و تمام قطره هاي خون دلم به جوش آمده است،
و حالا مي فهمم حق با توست
اگر گفته اي شب تا صبح بر مصائب کربلا مي گريي،
حق با توست وقتي که به انتقام خون خدا با نغمه يا لثارات الحسين بر مي خيزي.
به اميد روزي که فرياد « انا الحق » لرزه بر اندام همه ظالمان نا حق اندازد.
و با ظهورت در کربلا گريه و کنيم و سينه بزنيم...!
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: